I madhi Zija Çela

Para një jave pashë një intervistë të shkrimtarit Zija Çela në emisionin E Diell. Rrallë prekem nga një njeri vetëm duke e parë në sy, aq më tepër kur është në ekran e jo pranë meje, por z.Çela është i mrekullueshëm, i sinqertë, i prekshëm, njeri, i thjeshtë; një simfoni e vërtetë.
Nuk e dija se kush ishte, as që kisha degjuar për të dhe jam ndier e turpëruar për humbjen e madhe që kam patur duke mos njohur shkrimet e tij.
Ju lutem lexoni dicka të tijën së bashku me mua. E pamundur të mos mësojmë dicka të re për veten nëpërmjet veprës së ketij autori.

Po ju lë me fjalët e tij:

"...dhe Riva iu pergjigj: E kam amanet nga babai. Kur u largova nga Shqiperia, ai më tha: Kudo të jesh, bija ime, sa herë që qielli të mbushet me ngarkesa dhe prej ngarkesave te shpërthejë, ti afrohu te dritarja, se nuk jane rrufetë, është shpirti im që shpërthen prej mallit. Jam unë që të kërkoj, moj bijë, hedh dritë rreth teje, të shoh kudo tutje dhe nga larg të fotografoj."