Poezi nga Czeslaw Milosz

Poet dhe shkrimtar nga Lituania (por Polak në zemër), Czeslaw Milosz është një nga njerëzit më të mrekullueshëm në botë, të paktën për mua. Me sa duket, unë nuk jam e vetmja që mendoj kështu përderisa ai është çmuar si i tillë nga më të mëdhenjtë e letërsisë boterore, duke fituar, ndër të tjerë, edhe çmimin prestigjoz Nobel në vitin 1980.

Ky vlerësim do të ishte arritja më e madhe e jetës së kujtdo, por unë mendoj se Milosz ka korrur një sukses akoma më të jashtëzakonshëm, në një tjetër prizm. Ai ka mundur të lexojë mendjen e lexuesit, duke prekur çdo esencë, çdo kujtim, çdo çmenduri të prodhuar prej saj dhe të gjitha i ka kthyer në vargje. Ai është poet i shpirtit, por i asaj pjese të shpirtit që lëngon sëbashku me mendjen në harmoni, racionalisht, në mënyrë njëkohësisht romantike, të egër dhe lozonjare.

Unë e dashuroj penën e tij, me të gjitha trillet e saj.

IN BLACK DISPAIR

In grayish doubt and black despair,
I drafted hymns to the earth and the air,
pretending to joy, although I lacked it.
The age had made lament redundant.

So here's the question - who can answer it -
Was he a brave man or a hypocrite?